بالاخره لحظه ایی رو که مدتها بود منتظرش بودی فردا از راه میرسه...
یادته 5سال پیش وقتی برای اولین بار در ارکستر پاییزان به عنوان تک نواز پیانو معرفی شده بودی و در سالن آمفی تئاتر پارک چمران برنامه اجرا کردی چقدر استرس داشتی؟
اما امروز که سالهاست از اون اجرا میگذره و امتحان مهمتری رو فردا پیش رو داری و چند استاد میخوان به نوازندگی تو رای دهند خیلی ریلکس و آکنده از آرامشی...
البته کاملا ریلکس هم نیستی اما خیلی به خودت مسلطی
لذت میبرم وقتی میبینم اینقدر با اتکا به خداوند یکی یکی پله های ترقی رو طی میکنی...
خودت خوب میدونی که فردا مراسم ختم مادربزگم هست اما به دلیل احترامی که برای تو دردانه پسرم قائل هستم به مراسم او نخواهم رفت و در همایش آزمون موسیقی تو حضور خواهم داشت
تو اونقدر برای من با ارزشی که حاضرم به خاطر تو از هر چیزی بگذرم
تو ارزشش رو داری عزیزم
تبریک من رو از همین حالا پذیرا باش پسرم