بالاخره لحظه ایی رو که مدتها بود منتظرش بودی فردا از راه میرسه...
یادته 5سال پیش وقتی برای اولین بار در ارکستر پاییزان به عنوان تک نواز پیانو معرفی شده بودی و در سالن آمفی تئاتر پارک چمران برنامه اجرا کردی چقدر استرس داشتی؟
اما امروز که سالهاست از اون اجرا میگذره و امتحان مهمتری رو فردا پیش رو داری و چند استاد میخوان به نوازندگی تو رای دهند خیلی ریلکس و آکنده از آرامشی...
البته کاملا ریلکس هم نیستی اما خیلی به خودت مسلطی
لذت میبرم وقتی میبینم اینقدر با اتکا به خداوند یکی یکی پله های ترقی رو طی میکنی...
خودت خوب میدونی که فردا مراسم ختم مادربزگم هست اما به دلیل احترامی که برای تو دردانه پسرم قائل هستم به مراسم او نخواهم رفت و در همایش آزمون موسیقی تو حضور خواهم داشت
تو اونقدر برای من با ارزشی که حاضرم به خاطر تو از هر چیزی بگذرم
تو ارزشش رو داری عزیزم
تبریک من رو از همین حالا پذیرا باش پسرم
عزیزم لذت میبرم وقتی میبینم چطور غرق درس خوندن هستی
خودت نمیدونی وقتی سرت روی کتابهات هست و غرق حل کردن مسائل فیزیک و ریاضی هستی چقدر دلم میخواد اون صورت مثل ماهت رو غرق بوسه کنم
اما نمیشه...یعنی نباید در اون مواقع تمرکزت رو بهم بریزم
عزیز دلم هیچ میدونی هوش تو رو به واقعیات دنیای بیرونی نزدیک میکنه؟
دلم میخواد یه روزی به این سوالم فکر کنی:
چی تو رو به دنیای درون رهنمون میکنه؟
جوابش رو میدونی؟
من میگم:
تنها راه شناخت دنیای درون عشق است...عشق به معبود...یک عشق ناب و حقیقی
همیشه از خدا میخوام که در کنار این هوش و پشتکاری که داری معرفت شناخت عشقش رو هم نصیبت کنه
پسر گلم موفق باشی